JA TO MAM WYOBRAŹNIĘ :)

Kolejny dzień ulewnego deszczu. Wczoraj po południu kilkadziesiąt minut stałam przy oknie, z Wojtusiem zawiązanym w chuście i nawet bałam się drgnąć, bo tylko w takiej pozycji nie wył. Mela oglądała bajki już drugą godzinę pod rząd. Czekaliśmy tak sobie ściśnięci na powrót taty. Przy tym oknie obserwowałam ludzi, którzy szli ulicą i niewątpliwie wiedli życie skrajnie odmienne od mojego. Zaczęłam sobie wyobrażać, co by było, gdyby moje własne potoczyło się inaczej. Co bym dziś robiła, wraz z nadejściem tej 17:00? Jechała na spotkanie biznesowe? Wstawała od biurka,  uwalniała się z kabli, papierów, ogarniała chaos na biurku. Zbierałabym kubki po zupce instant i kawie. Kiedyś wyobrażałam sobie moje biurko, w boksie, w biurowcu należącym do jakiejś korporacji, która być może by mnie zatrudniła. Wyobrażałam sobie mój strój do pracy – zawsze podobały mi się takie spódnice ołówkowe z wysokim stanem i marynarki wiązane taśmami, zamiast zapinane na guzik - na pewno tak chciałabym się ubierać do pracy. I nosić piękne skórzane aktówki oraz torebki dopasowane do klasycznych czółenek - bez jakiejś tam ekstrawagancji. Wyobrażałam sobie zakupy w centrum handlowym po pracy i liczne spotkania z przyjaciółmi w najfajniejszych knajpach całego miasta. Aktywne weekendy, np.  wypady do Krakowa lub Wrocławia. No i podroże służbowe. Jak np. wyjazdy mojego dobrego kolegi ze studiów, który, pracując w międzynarodowym molochu od badań klinicznych, zwiedził już hayatty, hiltony i sheratony w połowie europejskich metropolii. Zawsze zapominam go zapytać, co jeszcze tam zwiedził. Odkładałabym na urlopy na Bali lub w Argentynie, gdzie smakowałabym wołowiny, która dusiła się przez 3 dni z przyprawami w półtorametrowym dole wykopanym w ziemi albo uprawiała sporty ekstremalne i potem ładowała facebooka zdjęciami z raftingu czy skoku na bungee.

Ciche westchnięcie... nie moje :) Wojtunio resztkami sił wypuścił powietrze, zwolnił blokadę trzymającą smoczka w buzi i sobie kimnął na moim dekolcie. Cudowne :)

Od kiedy pamiętam, nie wyobrażałam sobie pracy 9-17, zorganizowania, punktualności - jednym słowem jestem najmniej odpowiednią kandydatką na jakieś odpowiedzialne stanowisko. Za to od zawsze chciałam założyć własną rodzinę i kiedyś to nawet chciałam mieć czterech synów :) Jeszcze w ciąży członkowie rodziny pół żartem się zastanawiali jak ja sobie dam radę, przy moim totalnym braku organizacji i bałaganiarstwie...? Jakoś dałam. Nagle okazało się, że umiem, gdy trzeba wszystko co niezbędne ogarnąć. Czyli, być może, w każdej kobiecie drzemie biznes woman - bo w końcu prowadzenie domu, dbanie o potrzeby wszystkich domowników, to jak odpowiedzialne stanowisko w firmie, która musi znakomicie prosperować, by zapewnić stabilność. Śmieję się, że moje służbowe podróże to codzienne spacery z dziećmi, wizyty lekarskie z dziećmi to jak spotkania biznesowe na mieście :) Faktycznie kilka "sekretarskich" rozwiązań wprowadziłam do pracy w domu. Wiele czynności ma ściśle określony czas, np. w czwartki obcinanie paznokci dzieciom, piątek rano podlewanie kwiatów, środy - prasowanie :))) i na prawdę tego się trzymam, bo to ważne - te banalne czynności nadają jakiś rytm. Zainspirowałam się jednym z odcinków "Gotowych na wszystko", gdzie Bree miała właśnie taką rozpiskę, co z prac domowych wykonać danego dnia.  Oczywiście spacery też należą do tych codziennych rytuałów. Niestety nie dziś. Z powodu tego deszczu jestem zamknięta jak ptaszek w klatce. Tego właśnie określenia użyłam niedawno, by wyżalić się siostrze - że gdy pada deszcz, to nie mogę wyjść z dziećmi, spotkać się z ludźmi i siedzę osamotniona w domu. I kilka dni temu dostałam od siostry prześliczny i dowcipny prezent: kolczyki przedstawiające ptaszka w klatce :)))

Są świetne, więc nie mogłam się oprzeć by ich tutaj nie pokazać.

A dzisiejszy przepis będzie niestety bez zdjęcia, bo chciałam się z Wami podzielić czymś doskonałym, a na razie tego ciasta nie robię, bo staramy się z mężem nie zajadać słodkościami...

To jest ciasto czekoladowe Giorgio Armaniego :)

3 tabliczki czekolady ( w oryginalnym przepisie są czekolady deserowe, ale ja mieszam pół na pół gorzką z mleczną)

50g cukru

80g mąki

5 jajek

120g masła

szczypta soli

Czekoladę i masło trzeba rozpuścić, podobno w misce nad garnkiem z gorącą wodą, ale ja wrzucam tylko połamane kostki do garnka i na malutkim ogniu. Jak się rozpuści i trochę przechłodzi to wrzucam wszystkie pozostałe składniki i dokładnie mieszam. Następnie można albo wlać masę do foremek od muffinków i wtedy w 180C przez 8-10 minut, albo do formy na tartę i wtedy tyle samo stopni ale 20-30 minut. Ważne aby nie wypiec za bardzo, bo cała płynna czekolada musi się wylewać po przekrojeniu i zlepić podniebienie jedzącego :))))) Koniecznie spróbujcie!!! Jak zrobię przy następnej okazji to dam zdjęcia.

Pozdrawiam i smacznego!!!